Iedereen heeft wel eens een stress-momentje. Je vraagt je vooral af: ga ik het nog halen? De trein, de deadline, etcetera. Of je maakt je druk om dingen die aan de hand zijn, zelfs al weet je dat je eigenlijk helemaal niks kunt doen. Of je voelt je gewoon ronduit kut omdat je door de bomen het bos niet meer kunt zien. Waar val ik (en met mij zeer veel anderen) op terug? Fooooood.
Wel even daarbij: als ik ECHT veel stress heb en bang ben dat ik het niet haal vergeet ik te eten. Maar geen zorgen, dat wordt daarna drieduizenddubbel ingehaald.
Het grote probleem bij stress-voedsel is dat ik eigenlijk alleen maar vadsig eten wil. Eigenlijk vooral chips. Want ja, dat is lekker makkelijk en snel maar voor je het weet is die hele zak (ofja, eigenlijk halfgevulde zak) alweer leeg. Lekker is dat. Probeer ik m'n stress weg te eten, schiet ik in de stress omdat de chips alweer op is.
Of hè, lekker snel even een frietje halen. Met die gedachte loop ik dan zo'n snackbar binnen. Maar dan begint het eigenlijk pas. Wil ik er een snack bij, zo ja welke? Wat voor saus? Wil ik wel saus? WIL IK EIGENLIJK WEL FRIET? Nu ben ik er toch dus haal ik maar friet. Maar tegen de tijd dat ik mijn keuze heb gemaakt ben ik alweer te laat voor mijn afspraak, waar ik zo veel stress door had omdat ik niet wist of ik het wel zou halen dus ik dacht lekker snel even een frietje te halen maar NEEN.
En nu heb ik ook nog eens door alle stress een kipcorn gehaald in plaats van een kroket. Boehoehoe.
Werkte het maar om gewoon een komkommer te eten, of een stuk fruit. Was dat maar net zo bevredigend als een zak chips of een grote friet speciaal (of zal ik toch maar weer eens appelmoes pakken, net als vroeger?). Volgende keer toch maar eens de komkommer uit de koelkast halen. Het is net zo snel als een zak chips open trekken.
Had ik maar een kroket genomen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten