Ik ben op zoek gegaan naar een gedichtje wat over toetjes gaat, heb er een gevonden die met name gaat over toetjes wanneer je uit eten bent. En dat komt goed uit want thuis eet ik eigenlijk geen toetjes. Maar als ik uit eten ga dan móet en zal ik een toetje eten, de maaltijd is niet volwaardig afgesloten zonder suikerhapje na.
Ik herken me ook wel een beetje in het gedicht. Hebben meer zoetekauwen hier last van?
Uit eten gaan
Het aldermooiste is het ijsje
als je gaat eten in de stad.
Dat weet elke jongen, elk meisje;
het mooiste, het mooiste is dat.
Ze maken zo veel van dat toetje.
Zo'n toetje is altijd zo veel.
Waar moet je beginnen, wat moet je?
't Is groen, 't is wit en 't is geel
Daar tussendoor drupt limonade.
De slagroom ligt daar bovenop.
Daaronder is iets wat je mag raden:
De slagroom heeft kersjes verstopt.
Maar bovenop dat fijne, dat koude,
daar staat zo'n rode parasol!
Dat papier-paraplutje mag je houden
en van ijs heb je jouw buikje vol.
Karel Eykman, 1936
Geen opmerkingen:
Een reactie posten