International Sushi Day

Vandaag is het dan zo ver, het is International Sushi Day! Dat kan natuurlijk maar op 1 manier gevierd worden. Sushi, sushi, en nog een sushi. Ieder hapje is weer een feest op mijn tong. Mijn favoriet? California Maki, met al die krabeitjes er om heen. Vanavond ga ik samen met mijn vriend naar een sushi restaurant waar we allebei nog nooit zijn geweest; Umi Kaiseki. Ik ben erg benieuwd want ik heb er nog niet veel over gehoord, het zit ook een beetje verstopt maar toch in het centrum van Eindhoven.

Aangezien ik zelf in een van de betere sushibars van Eindhoven heb gewerkt (al zeg ik het zelf), Sushibar Haru op de Nieuwstraat, ben ik erg nieuwsgierig naar andere plekken waar sushi wordt geserveerd. Ik laat me maar weer eens verrassen en als het goed bevalt zullen jullie er binnenkort vast nog wel iets over horen/lezen.

Dit was het dan.

Mijn allerlaatste post op dit blog als schoolopdracht. Numero 40, het einde is nabij. Ik ben bezig met mijn blogboek af te maken terwijl ik dit ook nog even tussendoor schrijf. Het is tijd om afscheid te nemen.

Ik heb tot nu toe ontzettend veel plezier gehad in het schrijven van dit blog. Ik had er nog veel meer in willen zetten maar door te veel ideeën ben ik de helft onderweg kwijtgeraakt. Maar die komen nu natuurlijk ineens weer terug.

Dat is maar goed ook, want ik was niet van plan om te stoppen. Ja de schoolopdracht is afgelopen maar Ter Tafel Gebracht blijft bestaan. Mijn avonturen in de horeca en uitprobeerrecepten zullen nog regelmatig verschijnen dus blijf kijken en volgen :-)

Iedereen bedankt voor het lezen, you were amazing!!!

60 Second Movie!

Het duurde even maar dan heb je ook wat. Hoe moeilijk is het dan ook om een goed filmpje, van slechts/maar liefst zestig seconden te maken waarin het thema van je blog goed naar voren komt. Eigenlijk heb ik nu ook geen idee of dat is gelukt, maar ik heb mijn best gedaan. Ook hier weer met hulp van mijn zeer getalenteerde zus, aka de cameravrouw, is er een filmpje van (iets meer dan) 60 seconds ontstaan. Kijk en huiver!

Staatsieportret aan tafel

Met veel dank aan mijn lieve zus Sophie staat nu eindelijk ook mijn staatsieportet online! En nu wil ik eten.

Recept van de week #6: Mojito!

We zijn inmiddels klaar met eten maar dat betekent eigenlijk alleen maar dat er een goede bodem is gelegd voor de nodige alcoholische versnaperingen. De zon schijnt tenslotte en het schooljaar is bijna voorbij, dat moet dus dubbel gevierd worden.

Cocktails drink je natuurlijk niet alleen, zeker niet thuis. Je maakt er een feestje van en met zo veel mogelijk man nip je jezelf vol tot er niks anders meer is dan blijheid en dronkenschap. Een zeer fijne combinatie als je het mij vraagt.

Om dus het warme zonnetje te vieren hier het recept voor een zomerse cocktail. Ik ken ook niemand die dit niet lust. Het is misschien even oefenen maar lekker is het sowieso.

Etiquette: Blunders

Sommige dingen kun je gewoon echt niet maken bij een etentje of welke andere gelegenheid dan ook. De Telegraaf heeft een top-10 samengesteld van etiquette-blunders. Schaam je diep als je jezelf in een paar hiervan herkend. 

DE TOP 10 ETIQUETTE BLUNDERS

#INSTAFOOD

PS: Ik heb geen instagram.

Kaas!

Op m'n brood, over een ovenschotel, door m'n omeletje, raclette, soufflé, fondue, kaas. I love it. Als kind was ik erg kieskeurig over mijn kaas, die mocht alleen gesmolten zijn óf het moest Parmezaanse kaas zijn. Maar nu, als ik eenmaal begin met kaas eten ben ik niet meer te stoppen. Ik heb mezelf denk ik expres voorgehouden dat ik niet van een kaasplankje na de maaltijd hou maar ik heb mezelf verraden. Oh, kaas, je bent ook heerlijk als borrelhapje op toastje. En als je in blokjes bent gesneden op een proefbordje in de supermarkt, mjam. Of ik pak stiekem een stukje van jou, kaas, als er niemand kijkt in de keuken. Stiekem ben je ook heel lekker.
Eindeloze combinaties kan ik maken met kaas. En ik kan ook eindeloos kaas eten. Het is zo'n smaak die je niet snel gaat tegen staan, je blijft maar eten en eten. Gelukkig ben ik niet de enige kaasfanaat. Mijn grote zus behoort toch wel tot één van de kazigste kaasfanaten die ik ken. Je kan wel zeggen dat kaas tot één van haar passies behoort. Dat vind ze zelf ook. En inmiddels weet iedereen het ook. Dat kan ook haast niet anders als je een presentatie voor de klas moet geven over je passie, en je hebt het alleen maar over kaas. Ik snap dat wel.
Kaas kan ook altijd, en overal. Als sausje, als blokje, als plakje. Of zoals ze in Zwitserland doen gewoon als hoofdmaaltijd. Woonde ik maar in Zwitserland waar de kaasvoorraad oneindig lijkt.

Behalve brie. Dèh lus 'k nie.

Kinderen aan tafel.

Ik ben er nog niet helemaal over uit wat ik van kinderen vind. Soms komen ze heel schattig over en hoor ik in de verte mijn eigen eierstokken rammelen. Gelukkig laten kinderen ook snel hun ware aard zien (janken, schreeuwen, schijten, spugen, trekken, bijten, schoppen... enfin je kent het wel) en is het weer stil in mijn buik.
Kinderen in combinatie met uit eten gaan? Dat is pas feest.

Stress-voedsel

Iedereen heeft wel eens een stress-momentje. Je vraagt je vooral af: ga ik het nog halen? De trein, de deadline, etcetera. Of je maakt je druk om dingen die aan de hand zijn, zelfs al weet je dat je eigenlijk helemaal niks kunt doen. Of je voelt je gewoon ronduit kut omdat je door de bomen het bos niet meer kunt zien. Waar val ik (en met mij zeer veel anderen) op terug? Fooooood.

Wel even daarbij: als ik ECHT veel stress heb en bang ben dat ik het niet haal vergeet ik te eten. Maar geen zorgen, dat wordt daarna drieduizenddubbel ingehaald.

Six word story

Geen water bij de wijn doen!

Gezond

Tsja, wat een woord. Gezond. Gadverdamme. Er komen in mijn hoofd meteen associaties met konijnenvoer, veganisten en het oerdieet. Want dat zou allemaal gezond zijn. Mensen die gezond eten doen dit niet alleen maar om gezond te zijn. Gezond eten (en gezond leven) is een "lifestyle", de echte die-hard kunnen niet ophouden met praten over hoe gezond hun minimaaltje van gisteravond wel niet was en hoe ze de rest van de dag kunnen teren op 2 appels en een cracker.

Okee dat is ook niet echt gezond. Maar wat dan wel? Ben je "gezond" bezig als je geen chips of snoep meer eet? Of als je stopt met alcohol drinken, of de rest van je dagen alleen maar groente en fruit gaat eten?
Een momentje om hier over na te denken.

Natuurlijk is het goed om geen chips of snoep meer te eten. Ik wil ook graag gezond eten. Ik heb mijn dieet waarin ik zorg dat ik alle nodige voedingsstoffen binnen krijg maar af en toe kan ik het niet laten: de vette chips of zoete m&m's zijn binnen handbereik en voor ik het weet verdwenen in mijn mond. Is dat dan ongezond, af en toe een beetje zondigen? Ja, dat is het. Het zijn onnodige voedingsstoffen maar oh zo lekker. Om mezelf hier nooit meer mee te verwennen, dat zou ook niet goed zijn.
Zolang ik niet iedere dag een zak leeg vreet maar me beperk tot af en toe een klein handje, wat is daar dan zo slecht aan?

Of aan de bar zitten en een spa blauw bestellen. Ja dáág. Of een shotje cola light. Yuk.

Maar er zijn altijd de perfecte gezondelingen. De mensen die het wél kunnen laten en wél doen aan geheelonthouding van alles wat slecht is voor het lijf. Het is niet dat ik een probleem heb met mensen die aan de bar zitten en een spa blauw bestellen, of mensen die alleen maar groente en fruit eten (niet dat dat gezond is, maar you get the point).
Waar ik wél een probleem mee heb zijn mensen uit bovengenoemde categorie die er mee te koop willen lopen dat ze zo goed bezig zijn. Die niet alleen een spa blauw bestellen in de kroeg, maar eerst ook goed kijken of mensen dat wel zien, het zo hard zeggen dat de halve kroeg het hoort en vervolgens neerbuigend naar de plebs kijken. Vanaf de hoge barkruk, aka de troon van de Waterdrinker. Alsof ik zin heb om geconfronteerd te worden met het feit dat mijn biertje rechtstreeks naar mijn buikje gaat. Bedankt voor het verpesten van mijn avond, Waterdrinkster.

Nee hoor, iedereen die dit kan doen is hartstikke goed bezig. Zolang je mij er maar niet mee lastig valt.

Een gouwe ouwe: Zanger Raymond!

En wat heeft een zanger te maken met dit blog?
Deze zeer getalenteerde jongen heeft een geniaal nummer geschreven over een voedselproduct waar ik in mijn vorige recept al vol lof over sprak: chocolade. Witte chocolade, om precies te zijn.
Het is al een wat ouder nummer en ik snap op zich wel waar Raymond met zijn liedje wilde bereiken. Helaas is dat niet gelukt en is hij één van de lachertjes van het internet geworden. Maar de boodschap die hij door wil geven kan ik me in vinden: witte chocolade is de shit.

Raymond wil daarbij graag benadrukken op zijn YouTube kanaal:

hallo met raymond even een update er gaan gerugten dat ik zelfmoord zou hebben gedaan dit is niet war mensen ik hehraal DIT IS NEIT WAAR MENSEN geloof niet wat mensen zegge ze porberen mij zwart te maken omdat ze haten nou greotjes raymond

Recept van de week #5: Chocolademousse

Mijn allermeestlievelingste snoepgoed, mijn verslaving, het lekkerste reepje van de hele supermarkt. Chocolade. Puur, melk, wit, voor ik het weet is het alweer op. Als ik eenmaal begin kan ik niet meer stoppen, totdat ik plotseling (zonder enige waarschuwing!) ontzettend misselijk ben. Maar dan wel het soort misselijk waar je je extra voldaan door voelt.
Ik eet me ziek aan chocolade als ik de kans krijg en ik weet dat ook al wanneer ik aan mijn eerste stukje begin. Mocht het nog niet duidelijk zijn, I LOVE CHOCOLATE! Dus het zal niet als een hele grote verrassing aankomen dat het toetje waarmee ik mijn menu afsluit chocolademousse zal zijn.

Het toetje.

Morgen is het alweer zo ver, de eerste ronde van "Recept van de week" komt tot een einde met een toetje. Mijn favoriete onderdeel van het menu.
Ik ben op zoek gegaan naar een gedichtje wat over toetjes gaat, heb er een gevonden die met name gaat over toetjes wanneer je uit eten bent. En dat komt goed uit want thuis eet ik eigenlijk geen toetjes. Maar als ik uit eten ga dan móet en zal ik een toetje eten, de maaltijd is niet volwaardig afgesloten zonder suikerhapje na.
Ik herken me ook wel een beetje in het gedicht. Hebben meer zoetekauwen hier last van?

Uit eten gaan

Het aldermooiste is het ijsje

als je gaat eten in de stad.

Dat weet elke jongen, elk meisje;

het mooiste, het mooiste is dat.

Ze maken zo veel van dat toetje.

Zo'n toetje is altijd zo veel.

Waar moet je beginnen, wat moet je?

't Is groen, 't is wit en 't is geel

Daar tussendoor drupt limonade.

De slagroom ligt daar bovenop.

Daaronder is iets wat je mag raden:

De slagroom heeft kersjes verstopt.

Maar bovenop dat fijne, dat koude,

daar staat zo'n rode parasol!

Dat papier-paraplutje mag je houden

en van ijs heb je jouw buikje vol.

Karel Eykman, 1936

As a waitress: Dronkenschap

Afgelopen weekend was Guus Meeuwis, zoals ieder jaar, weer in Eindhoven. Drie optredens in het PSV stadion. Het drukste weekend van het jaar voor de Dommelstraat, zeker als de zon schijnt. Guus begint om 20:00 dus voor die tijd moeten alle bezoekers die van te voren een hapje willen eten in de stad voldaan zijn. Een halfuur voor aanvang van de show vliegen de rekeningen van de printer en iedereen wil zo snel mogelijk afrekenen. Eindelijk rust. Maar schijn bedriegt.
Nadat alle Guus-fans zijn vertrokken is het tijd voor de tweede ronde. En dan begint het pas echt.

Food Commercials: Fast Food

Fast Food ketens hebben zo hun eigen manier om te adverteren. Als bijvoorbeeld MacDonalds een nieuwe burger uitbrengt en hier een commercial bij zendt, wil ik die burger toch graag proberen. Want die ziet er dan toch wel heel lekker uit. Eigenlijk weet ik wel dat ik de meeste burgers van de Mac (of iedere andere fastfoodketen) niet echt smakelijk vind, door de reclame ziet het er toch wel heel goed uit...

Iedereen weet wel dat de burgers in de commercials totaal niet lijken op de burgers die je in de restaurants mee krijgt. Maar het is ook best leuk om te zien hoe ze dat precies doen.
Hieronder een filmpje waar in wordt uitgelegd hoe er voor wordt gezorgd dat je meteen gaat watertanden als je een commercial van een fastfoodketen ziet.

Glaswerk

Bij een chique diner kan het nog wel eens zijn dat de hele tafel vol staat met allerlei verschillende glazen. Best logisch dus dat je af en toe niet precies weet wat je waar in hoort te schenken. Tegenwoordig worden de regeltjes rondom de tafeletiquette vaak niet meer zo heel serieus genomen. Maar mocht je ooit indruk willen maken, bijvoorbeeld met Kerst of een etentje voor je schoonouders, dan is het wel zo leuk om er even wat aandacht aan te besteden.

Wat nou precies de regeltjes zijn is nu ook heel lastig om te vinden. In verschillende boeken en op verschillende websites worden andere manieren aangegeven. Maar de basis is wel ongeveer hetzelfde.

Images: Perfecte zomeravond

Bier, rosé, barbeque, babbelen, vrienden, vriendinnen, avondzon.

Ryan Gosling won't eat his cereal

Je kent het vast wel van jongere neefjes of nichtjes, waarschijnlijk was je zelf ook zo'n vervelend kind. Er ging geen hap naar binnen tenzij de lepel een vliegtuig was, of een auto die de garage in moest (want ja, vliegtuigen en auto's zijn ook veel lekkerder dan een babyprakje). 

Ryan Gosling was waarschijnlijk ook zo'n lastig kind. Hij heeft die trekjes nu af en toe nog steeds. Zelfs bij het ontbijt gaat hij al moeilijk doen. Die heeft duidelijk geen zin in zijn ontbijtgranen.

Misschien toch maar de vliegtuig-truc proberen.

(Ik heb hier trouwens hardop om gelachen, hopelijk ben ik niet de enige)

Recept van de week #4: BBQ!

Geïnspireerd door de heerlijke barbeque die ik gisteravond heb gehad (de eerste balkon-bbq van het jaar!), kies ik dit als hoofdgerecht. Al kun je natuurlijk ook je voorgerechtje op de barbeque doen, de barbeque wordt toch vaak als één maaltijd gezien.

Oké, oké... Er is natuurlijk niet één recept voor een geslaagde barbeque. Je kunt tegenwoordig zo veel kant-en-klare sausjes en spiesjes halen in de supermarkt dat een recept al bijna niet meer nodig is. Maar eigenlijk is het veel lekkerder (en leuker) om zelf ook wat te maken.

Roosmarijn.

Tijd om eens wat meer over mij te weten te komen, vind je niet? Alles wat je hier leest is geschreven door Roosmarijn van Duivenboden. Communicatiestudent van 21 jaar jong en een bijbaantje als serveerster in de horeca. Ik deel mijn woonruimte in Eindhoven met mijn geliefde, mijn ratjes Balou en Archie en een deel van de tijd houdt ook mijn hondje Buddha mij gezelschap.

Een kort interview met mijzelf. Een klein vragenlijstje waar ik zelf antwoord op geef, zodat jullie mij ook wat beter leren kennen en een idee krijgen van de persoon achter dit blog.

As a waitress: Grote groepen

Normaal gesproken komen mensen in kleine groepjes samen naar het restaurant toe. Maar soms hebben mensen het idee dat het hartstikke gezellig is om met een grotere groep te komen. Een stuk of 15, of 20 mensen die dan tegelijk willen eten en drinken en samenzijn. Natuurlijk is dat ook heel erg leuk, voor die mensen die dan aan tafel zitten. Maar wanneer er een grotere groep komt eten weet ik nooit wat ik kan verwachten.

Six word story.

Één frietje met en een frikandel.